Qro-Toruń

Qro-Toruń

domingo, 9 de noviembre de 2014

7 curiosidades del idioma polaco / 7 ciekawostek o języku polskim


język polski  idioma polaco


7 datos curiosos sobre el idioma polaco   Wersja po polsku


El idioma polaco es una lengua eslava occidental y es el idioma oficial sólo de Polonia. Éste es muy difícil para las personas de habla hispana (incluso, de acuerdo a diferentes fuentes es considerada una de las más díficiles en el mundo). Basta con ver un texto en polaco para notar su complejidad, sobre todo por la gran cantidad de consonantes juntas y letras desconocidas en el español. Al escucharlo por primera vez, da la impresión de que se esta llamando a alguien de la forma 'shschshzhshw'. En lo personal, me gusta mucho el polaco, lleno de sonidos exóticos y palabras peculiares. Todo ésto y su dificultad lo hace un idioma fascinante y un gran reto. Así que, a continuación una lista de los 7 datos que considero más interesantes sobre este bello idioma.

1.- El alfabeto polaco consta de 32 letras: 9 vocales y 23 consonantes.

A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P R S Ś T U W Y Z Ź Ż
a ą b c ć d e ę f g h i j k l ł m n ń o ó p r s ś t u w y z ź ż

Ademas de tener  varios dígrafos: CH, CZ, DZ,,, RZ, SZ. Y un trígrafo: DZI.
Las letras cómo Ą , Ę , Ł, son letras meramente polacas.

2.- El idioma es rico en sonidos, se podría decir que posee todos los sonidos del idioma español y varios más que no existen en éste. Creo que éstos últimos son muy difíciles de distinguir y de pronunciar para la mayoría de los extranjeros. Por ejemplo, para mí es muy difícil distinguir entre los sonidos de las letras SZ, Ś,  y Ć.

En el siguiente video se muestra los sonidos del idioma polaco.



3.- Las palabras y frases básicas del idioma son algunas de las más difíciles de pronunciar.
Por ejemplo:
la frase
• Wszystko w porządku = Estoy muy bien
y las palabras
• cześć = hola
• sześć = seis.

En mi primera clase de polaco me enseñaron estás últimas y tuve la impresión de que suenan idénticas. Pero los polacos notan la diferencia sin problema e incluso tienen otras palabras que suenan casi igual a ésas (część = parte, czyść = limpie).

4.- Tiene tres géneros: masculino, femenino y neutro. En español no hay neutro (sólo tenemos femenino y masculino). En nuestro idioma, el género masculino principalmente es asociado con la terminación en la letra 'o' (carro, brazo, etc.). Pero en el idioma polaco, ésta terminación por lo general se relaciona al género neutro (dziecko = niño, oko = ojo, etc.). Por lo que para los polacos es gracioso que la mayoría de los nombres latinos masculinos terminen con la letra 'o' (como Alejandro, Antonio, etc.).

5.- El polaco tiene declinación a partir de siete casos gramaticales: nominativo, genitivo, dativo, acusativo, instrumental, locativo y vocativo. Es decir, alteran los sustantivos, adjetivos y pronombres. En español no tenemos esa construcción gramatical. Imagínense que para llamar a alguien se declina (se usa el vocativo). Por ejemplo, para llamarme en polaco, en vez de gritar: Lorena!, la forma correcta sería Loreno! (jeje :)) . Otros ejemplos de vocativo:
                    Andrzej!  →  Andrzeju!
 (hermano) brat ! →  bracie!

6.- En contraste con el español, en el cuál tenemos diferentes acentos tónicos, en el idioma polaco, casi todas las palabras tienen el acento tónico en la penúltima sílaba (palabras graves).  
Ejemplo:
mar-chew-ka (zanahoria)
po-ma-rań-cza (naranja)
brzosk-wi-nia (durazno)

Por cierto, ésto hace que el idioma polaco tenga una muy peculiar y linda melodía.

7.- Es un idioma muy flexible, al igual que el español se conjuga de forma diferente al verbo en cada pronombre personal, por lo que el orden de las palabras en la oración no altera el significado (en contraste con el idioma inglés).
Por ejemplo:
Lorena ma króliczka  (Lorena tiene un conejo)
Lorena króliczka ma  (Lorena un conejo tiene)
Króliczka ma Lorena  (Un conejo tiene Lorena)
Króliczka Lorena ma  (Un conejo Lorena tiene)
Ma Lorena króliczka  (Tiene Lorena un conejo)
Ma króliczka Lorena  (Tiene un conejo Lorena)

Ir a comentarios



7 ciekawostek o języku polskim   Versión en Español


Polski jest językiem zachodniosłowiańskim i jest językiem oficjalnym tylko w Polsce. Jest to bardzo trudny język, zwłaszcza dla osób hiszpańskojęzycznych (według niektórych źródeł, jest uważany za jeden z najtrudniejszych na świecie). Wystarczy spojrzeć na polski tekst by zauważyć jego złożoność, głównie ze względu na dużą liczbę spółgłosek przy sobie i znaków nieznanych w języku hiszpańskim. Słysząc go pierwszy raz, ma się wrażenie że brzmi jak wołanie: „shschshzhshw” (w Meksyku woła się ludzi mówiąc „ksz ksz” :)). Osobiście bardzo lubię język polski, pełen egzotycznych dźwięków i dziwnych słów. To wszystko i jego trudność sprawia, że jest wyzwaniem i czyni go fascynującym. A teraz, lista 7 rzeczy, które uważam za najciekawsze w tym pięknym języku.

1.- Polski alfabet składa się z 32 liter: 9 samogłosek i 23 spółgłosek.

A Ą B C Ć D E Ę F G H I J K L Ł M N Ń O Ó P R S Ś T U W Y Z Ź Ż
a ą b c ć d e ę f g h i j k l ł m n ń o ó p r s ś t u w y z ź ż

Poza tym, ma wiele dwuznaków: CH, CZ, DZ, , , RZ, SZ. I jeden trójznak: DZI.
Takie litery jak Ą , Ę , Ł, są znakami wyłącznie polskimi.

2.- Język jest bogaty w dźwięki, można powiedzieć, że zawiera wszystkie dźwięki z języka hiszpańskiego i wiele innych. Myślę że te ostatnie są bardzo trudne do odróżnienia i wymówienia dla większości obcokrajowców. Przykładowo, jest mi bardzo trudno odróżnić dźwięki SZ, Ś i Ć.

Poniższy filmik prezentuje brzmienia polskich dźwięków.



3.- Podstawowe słowa i zwroty są jednymi z najtrudniejszych do wymówienia.
Na przykład:
zwrot
• Wszystko w porządku = Estoy muy bien
i słowa
• cześć = hola
• sześć = seis.

Uczono mnie tych ostatnich na mojej pierwszej lekcji polskiego i miałam wrażenie że brzmią tak samo. Ale Polacy rozróżniają je bez problemu, a nawet mają jeszcze inne słowa brzmiące podobnie do nich (część = parte, czyść = limpie).

4.- Istnieją trzy rodzaje: męski, żeński i nijaki. W hiszpańskim nie ma nijakiego (mamy tylko męski i żeński). W naszym języku, rodzaj męski głównie związany jest z końcówką 'o' (carro = samochód, brazo = ramię, itp.). W języku polskim końcówka 'o' na ogół kojarzona jest z rodzajem nijakim (dziecko = niño, oko = ojo, itp.). Dlatego dla Polaków nieco zabawnie brzmi większość męskich imion latynoskich zakończonych literą 'o' (jak Alejandro, Antonio, itp.).

5.- Polski posiada deklinację opartą na siedmiu przypadkach: mianownik, dopełniacz, celownik, biernik, narzędnik, miejscownik i wołacz. To znaczy, odmianę rzeczowników, przymiotników i zaimków. W hiszpańskim nie mamy tej konstrukcji gramatycznej. Wyobraź sobie, że aby zawołać kogoś odmienia się imię (używa wołacza). Na przykład, aby zawołać po polsku, zamiast wołać: Lorena!, poprawnie powinno być Loreno! (hehe :)) . Inne przykłady wołacza:
                    Andrzej!  →  Andrzeju!
 (hermano) brat! →  bracie!

6.- W przeciwieństwie do hiszpańskiego, w którym mamy wiele rodzajów akcentowania, w polskim prawie wszystkie słowa akcentowane są na przedostatnią sylabę.  
Przykład:
mar-chew-ka (zanahoria)
po-ma-rań-cza (naranja)
brzosk-wi-nia (durazno)

Swoją drogą, to sprawia, że język polski posiada szczególną, piękną melodię.

7.- Jest językiem elastycznym, podobnie jak w hiszpańskim odmienia się czasowniki, m.in. dlatego kolejność słów nie ma znaczenia (w przeciwieństwie do angielskiego).
Na przykład:
Lorena ma króliczka  (Lorena tiene un conejo)
Lorena króliczka ma  (Lorena un conejo tiene)
Króliczka ma Lorena  (Un conejo tiene Lorena)
Króliczka Lorena ma  (Un conejo Lorena tiene)
Ma Lorena króliczka  (Tiene Lorena un conejo)
Ma króliczka Lorena  (Tiene un conejo Lorena)



Jeśli masz jakieś uwagi lub inne ciekawostki o języku polskim, zachęcam do wpisywania w komentarzach, chętnie dowiem się czegoś nowego :) (nie trzeba mieć konta, można komentować jako Anónimo lub lepiej, pod wybranym przez siebie imieniem - opcja Nombre/URL w Comentar como).

18 comentarios:

  1. W polskim, w przeciwieństwie chyba do większości języków zachodnich, odmienia sie nazwiska, w zależności od płci: pan Kowalski, pani Kowalska. Czyli córka państwa Kowalskich będzie Kowalska, a syn, Kowalski :) Oczywiście są też wyjątki, nazwiska których się nie odmienia, głównie pochodzenia obcego, ale nie tylko.

    ResponderEliminar
  2. La "traducción" del comentario anterior, es que los polacos cambian la terminación de los apellidos de acuerdo al género de la persona. Por ejemplo,
    para una mujer el apellido Kowalski se cambia a Kowalska. Por lo que en algunos casos los hermanos de distintos géneros tienen distintos apellidos.
    :)

    ResponderEliminar
  3. Ciekawym przykładem podobieństw w brzmieniu są słowa słońce i słonice. W pisowni różnią się rodzajem zmiękczenia i są typowe na dyktandach w szkole przy nauce ortografii. W dawnej polszczyźnie rozróżniało się wymowy h i ch, ale w dzisiejszym języku ciężko jest to wychwycić.
    Na terenie naszego kraju występują dialekty, na przykład kaszubski czy góralski. Również można usłyszeć skąd ktoś pochodzi, np. na wschodzie kraju ludzie "zaciągają", na mazowszu zamiast końcówek ą czy ę słychać o, e oraz wiele innych specyficznych naleciałości, które dla obcokrajowca są nie ddo zauważenia.

    ResponderEliminar
  4. W porównaniu z językami zachodnioeuropejskimi mamy duży repertuar zdrobnień rzeczowników (w tym imion). Np decha - deska, deseczka lub Maciej - Maciek, Maciuś, Maciejek, czy Lorena - Lorenka, Lorunia :)

    ResponderEliminar
  5. Resumiendo los últimos 2 comentarios:
    • Słońce (sol) y słonice (elefantas) son otro conjunto de palabras con una pronunciación muy similar y se confunde a veces su ortografía.
    • Los sonidos correspondientes a las letras 'h' y 'ch' fueron diferentes en el antiguo polaco, pero ahora tienen el mismo sonido asociado.
    • Hay muchos dialectos en Polonia que algunas veces son muy diferentes al idioma oficial polaco.
    • En comparación con otras lenguas de Europa, en polaco hay mucha variedad de diminutivos. Por ejemplo, los nombres
    (♂) Maciej → Maciek, Maciuś, Maciejek,
    (♀) Lorena → Lorenka, Lorunia.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Nie tylko 'h' i 'ch' - również 'ż' i 'rz', 'ó' i 'u' różniły się między sobą w wymowie, dlatego jeszcze w XIX w. nikt się nie musiał uczyć ortografii, bo wszystko było słychać. Język polski zmienił się również jeśli chodzi o samogłoski, teraz mamy właściwie same krótkie samogłoski, a kiedyś były i długie i krótkie.

      No sólo la 'h' y 'ch' - también la 'ż' y 'rz', 'ó' y 'u' diferían en la pronunciación, por lo cual todavía en el siglo XIX nadie tuvo que aprender ortografía porque todos los detalles se los podía oír. A lo largo del tiempo la lengua polaca también cambió en términos de las vocales; ahora tenemos sólo vocales cortas y antes habían tanto vocales largas como cortas.

      Eliminar
    2. Dziękuję, bardzo ciekawe!
      Muchas gracias, muy interesante! :)

      Eliminar
    3. Dodałbym też, że w języku polskim jest bardzo dużo słów pochodzenia francuskiego lub żywcem wziętych z tego języka. Wiele słów się dzisiaj wcale nie używa albo bardzo rzadko np. "dezabil" i "szezlong" jest jednak ogromna liczba zapożyczeń używanych powszechnie, jak np. kabaret, konfitura, reportaż, felieton, abażur, szampan, taras, garaż, dezodorant, plener, pejzaż, kulisy, romans, bal, wizyta, bilet, krawat, bombonierka, gorset, peruka, perfumy, bulion, szampan, beszamel, pistolet, atak, dezerter, prezydent, parlament i wiele innych. Jest też trochę słów wziętych "żywcem" i tak też pisanych np. à propos, savoir - vivre, bon - ton, faux pas, vis-à-vis, attaché, tournée, exposé i wiele innycj ;)

      Eliminar
    4. Dziękuję, nie wiedziałam, ciekawa uwaga. Dużo z tych słów występuje też w hiszpańskim, ale język hiszpański jest z tej samej grupy języków co francuski. Pozdrawiam! :)

      Eliminar
    5. Witaj Lorena !!! Twój blog to miód na moje serce...W 2010 roku głównie z powodów finansowych, przechodziłem lekkie załamanie - depresja.Mam wiele pasji, szczególnie podróżowanie i zwiedzanie i filmowanie tych podróży...głównie państwa wokół Polski.Nigdy bym nie przypuszczał, że w 2010 r. jedna telenowela spowoduje tak istotną zmianę w moim życiu i sprawi, że...pokocham Meksyk z jego zaletami i wszystkimi wadami.Nigdy wcześniej nie oglądałem telenowel...zupełnie przypadkiem zatrzymałem się na niej z powodu...pięknych widoków i ujęć jakże innych niż w Polsce.Nawet nie zauważyłem, kiedy wciągnęła mnie sama fabuła....nie mogłem się oderwać !!! To było....Cuidado con el Angel...i stałem się gorącym fanem Maite Perroni...Od 3 lat sam uczę się hiszpańskiego tylko w pracy, bo mam takie możliwości czasowe...Jedna z książek do nauki to "Blondynka na Językach" Hiszpański Latynoski - autorka Beata Pawlikowska...ciekawe czy znasz tą publikację ? Nie czuje się jeszcze na siłach aby pisać do Ciebie po hiszpańsku, ale może niedługo się odważę.Twój blog pomoże mi w nauce i to dla mnie jest rewelacja !!! Moim marzeniem jest raz w życiu pojechać do Meksyku na miesiąc....próbuję po trochu odkładać pieniądze ale jest bardzo ciężko....teraz dodatkowo mam marzenie spotkać się z Tobą Lorena....tylko po przyjacielsku oczywiście bo mam....żonę, która na szczęście akceptuje moją nową pasję - Meksyk i widzi że żyję tym !!!!

      Serdecznie Cię pozdrawiam !!

      Piotr z Olsztyna

      Eliminar
    6. Cześć Piotr,
      Dziękuję za miłe słowa o moim blogu i o Meksyku, cieszę się, że mogę pomóc w nauce hiszpańskiego Emotikon smile. Meksyk jest pięknym kolorowym krajem i mam nadzieję, że uda Ci się kiedyś tam pojechać, choć to nie jest tanie. I mam nadzieję, że Ci się tam spodoba i nie zmienisz zdania Emotikon smile
      Znam książkę Pawlikowskiej, słyszałam dobre opinie od Polaków. Po nauce z tej książki można się całkiem dobrze komunikować po hiszpańsku, tylko trzeba systematycznie robić lekcje wg instrukcji Emotikon smile Kilka zwrotów w tej książce jest bliższych raczej hiszpańskiemu z Argentyny (?) niż Meksyku, ale oczywiście jeżeli opanujesz wszystko z tej książki, bez problemu porozmawiasz w Meksyku Emotikon smile
      Serdecznie pozdrawiam,
      Lorena

      Eliminar
  6. Nie przesadzałabym z „elastycznością” j. polskiego. To prawda, że dzięki koniugacji szyk zdania może być swobodniejszy, ale poprawny jest tylko pierwszy przykład: „Lorena ma króliczka” (jest to powiązane ze strukturą tematyczno-rematyczną zdania). Szyk przestawny stosuje się tylko wtedy, gdy chcemy coś podkreślić, w tym wypadku zaznaczyć, że Lorena ma KRÓLICZKA, a nie psa: „Króliczka ma Lorena”. Nawiasem mówiąc, Polacy często niepoprawnie stosują szyk przestawny. Jakoś go sobie ukochali. Pozdrawiam z Torunia. Bardzo si cieszę, że zainteresował Cię Toruń, a nie Warszawa, Kraków czy Gdańsk (najbardziej promowane miasta). filolożka polska

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Dzięki za wyjaśnienia. Na pewno polski jest bardziej elastyczny niż angielski, ale dobrze wiedzieć, że w tej elastycznośći są ograniczenia :)

      Eliminar
  7. La verdad esta info me ha servido mucho, tenía que hacer un proyecto sobre el polaco y he sacado un 8/10

    ResponderEliminar

Jeśli nie masz konta, możesz komentować jako Anónimo lub lepiej, pod wybranym przez siebie imieniem - opcja Nombre/URL w Comentar como.

Si no tienes cuenta en Google, puedes comentar eligiendo las opciones Anónimo o Nombre/URL.